تاریخ کویت و ارتباط با دیلم و لیراوی

گناوه‌آنلاین؛ دکتر علیرضا خلیفه‌زاده- شیخ صباح احمد جابر الصباح(۲۰۰۶_۲۰۲۰) امیر کویت در سن ۹۱ سالگی روز هشتم مهر ۱۳۹۹ درگذشت.
پانزدهمین امیر کویت شیخ نواف احمد جابر الصباح طبق قانون کویت بطور موروثی جانشین اش شد.

در سال ۱۷۰۰ میلادی برابر ۱۱۱۲ قمری خاندان صباح که از طایفه عتوب بحرین و زباره قطر و از رعایای ایران صفوی بودند، به دلیل جنگ و کشتار ناچار به بندر دیلم به نزد مشایخ خلیفات پناه آوردند.
آنها حدود یک سال و نیم تا سال۱۱۱۳ق/۱۷۰۱ م ساکن بندر دیلم بودند.
طبق سندی از علی پاشا حاکم عثمانی بصره، آنها به همراه گروهی از خلیفات بندر دیلم به بصره کوچیدند(ماه رجب۱۱۱۳/ دسامبر ۱۷۰۱).
این شاخه از عتوب که بعدها امارت خاندان صباح را پی ریزی کردند از آنجا به قرین(کویت) رفتند.

اولین امیر کویت صباح اول پسر جابر الصباح از سال ۱۷۵۲ تا ۱۷۷۶ حکومت کرد(یعنی پنجاه سال بعد از اینکه از بندر دیلم به بصره سپس قرین رفتند که می توان حدس زد الصباح (جد این خاندان) و فرزندش جابر جزو مهاجران بحرینی و در سال ۱۷۰۰ تا ۱۷۰۱ ساکن بندر دیلم بوده‌اند .
در طول سیصد سال اخیر نیز همواره بین مردم خطه دیلم و لیراوی و کویت ارتباطی حسنه وجود داشته است.
سندی در وزارت امورخارجه ایران به تاریخ یکم محرم ۱۳۲۱ برابر سوم مارس ۱۹۰۳ و نهم فروردین ۱۲۸۲ وجود دارد که راجع به پناهنده شدن دو شخص از اولاد حمیدی خوزستان و از مخالفان شیخ کویت در بلوک لیراوی است. حاجی حسن خان کلانتر لیراوی پسر قاید شاه قلی در پاسخ به درخواست هفتمین امیر کویت شیخ مبارک الصباح(۱۹۱۵_۱۸۹۶) نوشته:
” تا مادام الحیات[که] حرکت بی قاعده نسبت به اهالی کویت نکنند[در پناه من هستند] … هرگاه الی من بعد کار خلاف قاعده و فعل قبیحی از آنها نسبت به اهالی کویت سر زد و ثابت شد که کار آنها می باشد خود بنده خصم آنها می‌باشم”.

که این سند تاریخی ارزشمند ارتباط دیرینه لیراوی را با کویت نشان می‌دهد (شرح این ماجرا را در صفحات ۲۵۲ تا ۲۵۶ کتاب هفت شهر لیراوی و بندر دیلم آورده‌ام و عکس آن سند شماره ۲۶ پیوست کتاب می باشد).