بدرود مهربان

گناوه‌آنلاین؛ الیاس احمد‌حسینی- سید اسماعیل موسوی معروف به سید‌اسمیل متولد یکم خرداد ۱۳۳۹ روز جمعه ۲۰ خرداد ۱۴۰۰ بر اثر سکته قلبی دار فانی را ودا گفت. سید اسمیل انسانی متواضع، فروتن و بذله‌گو بود. علاقمند به مسائل سیاسی و بشدت پیگیر مسایل اجتماعی بود. جانباز و برادر شهید بود. همه را می‌شناخت و همه او را می‌شناختند. چند سالی که پیمانکار قبرستان گناوه شده بود در فضای مجازی عکس‌هایش سوژه طنز نویسان ناشناس شده بود. یک بار عکس خودش و همکارش را در پیج اینستاگرامم منتشر کردم. هنوز چند ساعتی از انتشار آن نگذشته بود که با جمله کوتاه و طنزِ ” در انتظار مَیت” در بین کاربران فضای مجازی دست بدست شد. تماس گرفت و گفت: عکس بسیار خوبی از ما شکار کرده بودی اما نمی‌دانم که چه نَغلی این زیر نویس را کرده و کلی خندید.
مورد دیگر در افتتاحیه مدارس در اول مهرماه ۱۳۹۹ در مدرسه سیزده آبان گناوه با حضور رئیس آموزش و پرورش بود. در آن روزها فضای سنگین ترس و دلهره از ویروس کرونا در جامعه غالب بود. زمانی که عکس آن مراسم افتتاحیه و سید اسمیل منتشر شد فوراً زیر نویس شد “ناقوس مرگ در مدارس گناوه به صدا در آمد”. همین کافی بود تا دوباره سوژه طنز شبکه‌های مجازی شود. تماس گرفت و گفت: به نظرت کار کیه؟ گفتم نمی‌دانم. گفت: برایم پیدایش کن. گفتم این عکس توسط روابط عمومی آموزش و پرورش و رسانه‌ها منتشر شده و ایرادی ندارد. گفت: می‌خواهم بدانم چه کسی این را نوشته. گفتم چیز مهمی نیست. با توجه به شغلت بد نیست هر از چندگاهی سوژه بشی. کلی خندید. پس از گذشت چند روز حضوری آمد و گفت: می‌‌خواهم از فلان شخص شکایت کنم. خیلی تحت فشارم. یکی از نهادهای دولتی می‌گوید باید پیگیر و شاکی بشی. گفتم آن‌ها خیر تو رو نمی‌خواهند. گفت چرا؟ گفتم اولاً اثبات این کار طولانی و دوماً با توجه به روحیه لطیف و مهربان شما دست آخر رضایت خواهی داد و از همه مهمتر اینکه خبر آن عکس دیگر قدیمی شده و کسی یادش نیست. کافی‌ست شاکی بشی تا دوباره سوژه داغ فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعیِ نه تنها گناوه بلکه کل کشور و سر از شبکه‌های خارجی در بیاوری. با خنده و حالت خاصی گفت: بووپ! آخرش گفت: نظرت به عنوان یک دوست و کارشناس رسانه برایم حجته، فقط طرف ازم معذرت خواهی کند برایم کافی‌ست و بدون توجه به فشارها از خیر شکایت می‌گذرم. با فرد مورد نظر تماس گرفتم و ماجرا را تعریف کردم. قسم خورد که کار او نیست و بخاطر شما با سید تماس می‌گیرم و معذرت خواهی می‌کنم. این چنین شد و سید را روز دیگر خوشحال و خندان دیدم و گفت ببینم دیگه برایم چه دارین؟ و کلی خندیدیم.