دردل و مصایب یک معلول گناوه‌ای در رویای خانه‌دار شدن

گناوه‌آنلاین؛ الیاس احمد‌حسینی- محمدرضا داودی با معلولیت جسمی حرکتی با درجه معلولیت خیلی شدید کارگر لحاف‌دوزی که پس از ۸ سال به دلیل کرونا کارش را از دست داده از متقاضیان مسکن مهر است که از سال ۹۱ تاکنون به دنبال خانه‌اش است اما پس از گذشت ۹ سال همچنان نیمه‌کاره مانده و در این میان مسایل و مشکلاتی داشته که هنوز ادامه دارد. داودی می‌گوید: سال نود و یک در پروژه واگذاری مسکن مهر نوروزآباد ثبت نام کردم و قراداد به گونه‌ای بود که می‌بایست ۱۳ میلیون تومان از طرف بنده پرداخت شود و مابقی براساس تسهیلات بانکی پروژه که مبلغ ۲۵ میلیون تومان بود پرداخت شود و تاریخ تحویل کلید ملک به متقاضیان مسکن مهر شهریور ماه سال نود و یک باشد. اما متاسفانه بر اساس مشکلات پیش آمده از طرف ۳پیمانکار پروژه بلاتکلیف و پیمانکار واحدها را نیمه کاره رها کرد تا سال نود و شش به همین منوال گذشت و پیمانکاری دیگری تعیین شد و روند انجام پروژه از سر گرفته شد. ولی بدلیل شرایط نامناسب جسمانی و شدت معلولیتی که داشتم و نیاز مبرم به ویلچر و موتورسیکلت چهارچرخ  جهت انجام امورات شخصی و عدم بستر سازی مناسب واحد اختصاصی برای بنده، برای ایجاد تغییرات در واحد مربوطه با توجه به شرایط جسمانیم مدام به مسئولین زیربط در سطح شهرستان و استان جهت همکاری با این حقیر مراجعه نمودم و پس از مطرح نمودن مسئله با مقامات مربوطه و استقبال آنان با درخواست بنده به صورت شفاهی و مشورت ایشان با پیمانکار مربوطه و موافقت پیمانکار قرار بر این شد که واحد بنده که در مرحله سفت کاری(سقف،ستون ودیوارچینی)بود جهت مناسب سازی و کارهای باقیمانده به صورت شخصی به خودم تحویل داده شود مشروط به اینکه مبلغ دریافتی آن سازمان بر اساس میزان کار انجام شده باشد. بعد از تایید و موافقت پیمانکار با درخواست بنده واحد به اینجانب واگذار شد و مبلغ ۴۰ میلیون تومان از اواخر سال۹۶ تا ابتدای ۹۸جهت مناسب سازی(کف سازی،احداث سرویس بهداشتی متناسب با شرایط جسمانی و کارهایی از قبیل درب و پنجره و تاسیسات لوله کشی گاز، آب ،فاضلاب و برق) با هزینه شخصی انجام دادم ولی با توجه به تورم متاسفانه موفق به اتمام واحدم نشدم. در حال حاضر گلایه بنده از مسئولین مربوطه این می‌باشد،به چه دلیل سود مشارکت تقریبا ۱۲ ساله‌ای که پروژه بدلیل کم کاری پیمانکار و مسئولین وقت آن زمان به تاخیر افتاده باید از جیب من معلول پرداخت شود؟ آیا مقدار هزینه‌ای که در واحد بنده انجام شده به نسبت به همان اندازه‌ای است که در واحدهای دیگر هزینه شده؟ آیا این قانونی می‌باشد که آورده ابتدایی ثبت نام توسط متقاضیان که قرار بود ۱۳ میلیون تومان باشد و به دلیل کم کاری پیمانکار و عدم تحویل به موقع به ۲۶ میلیون افزایش پیدا کند و میزان تسهیلات ۲۵ میلیونی به ۴۰ میلیون تومان افزایش پیدا کند؟ آیا این عدالت می‌باشد که من فردی با معلولیت شدید جسمانی هستم و در این شرایط خطرناک کرونایی که حتی قادر به هیچ گونه انجام شغلی جهت امرار معاش خودم نمی‌باشم و فقط تنها در آمدم حقوق ماهیانه ۶۳ هزار تومان از طرف سازمان بهزیستی می‌باشد،اینگونه با بنده برخورد شود. لازم به ذکر می‌باشد در این مدت دو سال، چندین مرتبه با این شرایط جسمانی به ادارات مربوطه و غیره چه در سطح شهرستان و چه در سطح استان جهت احقاق حق خودم مراجعه نمودم و مسئولین مربوطه به بنده از روی ترحم نگاه کرده و خواهان ارفاق مبلغی در حد صدقه به بنده شدند در صورتی که من هیچگاه خواستار دریافت صدقه از جانب هیچ ارگانی نبوده و نیستم و همچنین چندین اخطاریه پی در پی و در زمان خیلی کوتاه از طرف اداره راه و شهرسازی شهرستان گناوه به اینجانب ابلاغ که در صورت عدم تسویه حساب امتیاز واحد مربوطه از اینجانب سلب خواهد شد. در پایان باز هم تاکید می‌کنم که من فقط مطالبه‌گر حق خودم می باشم.